Kiedy parę lat temu rozpoczynałem pracę nad tą wystawą, chciałem sprawdzić, 
czy rysunek może funkcjonować w przestrzeni i jakie formy może przybrać. Wydawało się to tym bardziej interesujące, że rysunek nie istnieje w przestrzeni na takich zasadach jak kolor czy wszechobecna bryła. Są to zjawiska otaczające człowieka i obserwowane przez niego. Istnieją niezależnie i są podstawą malarstwa i rzeźby. Pojawienie się rysunku związane jest natomiast ze zdolnością człowieka do abstrakcyjnego myślenia, z którym bezpośrednio powiązane było powstanie środków rysunkowych.
Etapy oddzielania się warstwy rysunkowej i przechodzenie w kolejne formy aż do powstania obiektów były podstawowym założeniem tej wystawy. Można je traktować jako zapis swoistej ewolucji. W procesie tym wyodrębniły się dwa podstawowe założenia –„organizmy rysunkowe” i „fragmenty rysunkowe” .
„Organizmy rysunkowe” – ich pojawienie się związane jest z konstrukcją „ciała” rysunkowego, które istnieje dzięki relacjom środków rysunkowych. Relacje te decydują o jego budowie. Organizm można nazwać konkretnym założeniem rysunkowym, dążącym do rozbudowania przestrzeni, do której wprowadzone zostaną elementy oczekiwane, dające sprawdzić się jako konstrukcja posiadająca określone zasady. Efektem takiego postępowania jest rysunek zamknięty, kompletny mogący funkcjonować jako autonomiczny organizm.
“Fragmenty rysunkowe” – w tym dziale rysunki przeistaczają się w obiekty
rysunkowe. Fragmentaryczność jest zasadą na jakiej zostały zbudowane, ale również mówi o ich przeznaczeniu. Składają się z elementów, które mogą być wymieniane, przez co ich znaczenie może być modyfikowane, zmieniane poprzez zestawianie ich z innymi fragmentami. Służą one do badania relacji między strukturami rysunkowymi. Można wśród nich wyodrębnić grupy posługujące się odmiennymi konstrukcjami. Powstanie ich związane jest z przejmowaniem przez elementy przestrzenne funkcji płaszczyzny, punktu, linii, kreski.
Radek Ślany urodził się w 1973 roku. W 1995 roku rozpoczął studia na wrocławskiej ASP, zakończone w roku 2000 dyplomem z grafiki artystycznej, zrealizowanym w pracowni prof. Haliny Pawlikowskiej i prof. Jacka Szewczyka oraz z rysunku, w pracowni prof. Nicola Naskowa. W latach 1997-1998 studiował na ASP w Krakowie, m.in. w pracowni grafiki prof. S. Wejmana. W roku 2003 był organizatorem wystawy zbiorowej „Najlepsze Rysunki”, prezentowanej w BWA we Wrocławiu. Swoje prace graficzne i rysunkowe prezentował na wystawach indywidualnych oraz zbiorowych w kraju i poza jego granicami. Otrzymał kilka wyróżnień i nagród : I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Rysunku Studentów ASP- Warszawa w 2000 roku, Wyróżnienie honorowe na wystawie Grafika i Rysunek- Arsenał-Wrocław 2002, Wyróżnienie na XI Konkursie Graficznym im. J. Gielniaka- Jelenia Góra w roku 2003, Wyróżnienie- Ural Print Triennial- Rosja 2004 oraz Wyróżnienie Honorowe na III Międzynarodowym Konkursie Rysunku Wrocław 2006.
